Natutuwa ako tuwing may nakikita akong mga bata na nadadapa at bumubulagta sa simbahan. Nakakatuwa silang panuorin tapos pag-nasaktan, iiyak. Hindi dahil napaka-mean ko at hindi ako mahilig sa bata. Naisip ko na buti pa ang mga bata...kapag nasasaktan, iniiyak nalang nila at yumayakap sa magulang. Buti pa ang mga bata, madaling umahon sa pagkadapa. Dapat natin ito alalahanin sa ating pagtanda sapagkat minsan lang tayo magiging bata.
-S.Reyes
No comments:
Post a Comment